Mensen die je ontmoet in je leven

Toen ik klein was vertelde mijn moeder al een voorbeeld hoe het gaat met mensen die je ontmoet in je leven. Het verhaal ging over een trein: Je rijdt met je eigen wagon op je rails en komt ook andere rails tegen. Soms rij je daar langs en zie je daar wel een wagon staan, maakt koppelt zich niet aan je. De andere keer kom je langs een rails waar de wagon wel aan koppelt. Hoe lang je gekoppeld blijft weet je niet. De ene kort, de andere lang en de andere je hele leven. Dat vond ik al super mooi voorbeeld van mijn moeder.

Later kwam mijn tante ook met een mooi voorbeeld. Ieder heeft zijn eigen eiland. Met een steiger, dorpje en een berg. Veel mensen in je leven zullen voorbij je eiland varen. Er zijn ook mensen die op een afstandje zich ankeren in het water om even te kijken. De ene zal na het ankeren doorvaren en andere zullen wel bij de steiger aanleggen. De boten die aanleggen kunnen ook weer doorvaren en andere zullen van de boot afstappen en naar het dorpje gaan. Als mensen zijn aangekomen in het dorpje kunnen ze daar blijven en er later weer voor kiezen om veder te varen. Het kan ook zo zijn dat mensen vanaf het dorpje de berg gaan beklimmen. Mensen kunnen zich daar vestigen. Dat zijn mensen die dierbaar voor je zijn. Maar hoe lang mensen in het water blijven, aanleggen aan de steiger, naar het dorpje gaan of de berg beklimmen dat weet je nooit.

Deze twee voorbeelden komen vaak in mijn hoofd op, omdat er situaties in mijn leven zijn waar mijn verlatingsangst weer komt op spelen. Als ik één van deze twee verhalen aan mezelf vertel wordt de angst minder. Omdat ik dan weer realiseer dat je niet weet hoe het leven loopt en daar soms ook geen invloed op kan hebben. Daarom geniet ik op dat moment als ik zo'n gedachten heb van de mensen om mij heen.

Maar sowieso ben ik dankbaar voor de mensen die ik heb gekend en voor de mensen die nu in mijn leven zijn!

Liefs,

Jaimy