Een werkweek als deze...

Sinds kort weet ik pas dat ik moeite heb met veranderingen. Dat kwam omdat mijn moeder een voorbeeld gaf van hoe ik vroeger was. Ik ben daar de afgelopen weken zelf ook tegen aangelopen. Vooral deze week heb ik er heel veel last van gehad en dat komt omdat mijn collega op vakantie was. Maar waar liep ik tegen aan?

Maandag:

Was de eerste dag dat ik moest werken deze week. Die dag was ik wel een beetje zenuwachtig, maar het was niet zo hoog omdat ik met een collega stond die wel ervaring op brood heeft. Alleen het schema was veranderd. Ik vul meestal het brood en mijn collega waar ik normaal mee sta snijd het brood. Nu moest ik snijden. Daar had ik geen problemen mee en het verliep gewoon goed. De zenuwen waren er wel, maar ik kon het onder bedwang houden. Daardoor verliep alles soepel en was de werkdag zo om.

Dinsdag:

Ik stond al op met zenuwen, maar dacht bij mezelf komt helemaal goed. Die dag stond ik weer met de collega waar ik maandag ook mee werkte. Voor openingstijd ging het goed. Er waren wel zenuwen. Alleen een tijdje toen de winkel al open was stond de afdeling heel vol met spullen en daar werd ik heel zenuwachtig van. Dan begin ik verder te denken over dingen die nog gedaan moeten worden. Vooral is dat over de opzet voor de volgende dag. Bij de opzet zetten we al broodjes klaar voor morgen. Dat is de enige taak waar ik altijd druk om maak, omdat ik vind dat het voor een bepaalde tijd af moet zijn. Mijn leidinggevende heeft al een paar keer gezegd dat het niet af hoeft te zijn. Ik kan het alleen niet loslaten. Daar ben ik nu druk mee bezig om die stress te verminderen. Toen liepen mijn zenuwen op en vertelde het tegen mijn collega ze zei dat het wel goed kwam, maar ik geloofde het niet echt. Na een tijdje was de afdeling meer opgeruimd en zag ik dat we niet veel meer te doen hadden. Dus toen begon ik wel te geloven dat we het zouden redden, maar de zenuwen waren nog niet weg. We konden makkelijk om één uur naar huis.

Na werk moest ik door naar therapie, maar de weg naar therapie verliep ook niet lekker. Rond kwart voor twee ging ik naar therapie. Ik liep naar de schuur om mijn scooter te pakken. Eenmaal toen ik op de scooter zat zag ik dat de tank bijna leeg was. Ik keerde om en vulde mijn tank. Toen ik klaar was met tanken merkte ik dat ik in een hondendrol had gestaan die voor de deur lag. Daar baalde ik enorm van. Scooter weer in de schuur gezet en naar boven gelopen om nieuwe schoenen aan te trekken. Eindelijk zat ik op de scooter naar therapie. Was ongeveer op de helft van mijn route toen ik zag dat de weg was afgesloten. Ik heb therapie gebeld, ben omgedraaid en naar huis toe gegaan. De rest van de dag had ik niks meer gedaan, omdat ik super moe was van alle zenuwen die dag.

Woensdag:

Er was weer een nieuwe dag begonnen ik had er best zin in, want moest een collega inwerken die nog nooit bij het brood had gestaan. Dus ik begon met goeie moed. In het begin ging het ook wel goed en had ik alles onder controle. Alleen op een gegeven moment sloegen de zenuwen om. Dat kwam doordat de tafel met broden nog niet vol lag bij openen. Ik dacht bij mezelf hoe ga ik dit redden? Mijn collega inwerken, de andere taken en de opzet. De opzet moest ik ook in mijn eentje doen wat we normaal met z'n tweeën doen. Dit omdat mijn collega nog niet weet hoe de opzet gaat. Die dag had ik zoveel zenuwen dat ik de hele middag en avond zo moe was en alleen maar aan het gapen was. Ik wist even niet wat ik eraan moest doen toen heb ik mijn moeder gebeld. Ze gaf mij goeie raad die ik volgende keer zeker ga gebruiken.

Dit gevoel van moeheid heb ik in tijden niet meegemaakt. Dit moment was echt dat ik erachter kwam dat ik moeilijk tegen veranderingen kan in mijn leven. Vooral als de vaste structuur wordt aangepast.

Donderdag:

Die dag stond ik weer met een andere collega, maar die weet al veel van brood af. Ik dacht dat die dag mijn zenuwen niet zo hoog zouden zijn. Alleen die kwamen wel weer op spelen. Het liep weer anders dan ik in mijn hoofd had en de structuur was weer weg. Na een tijdje ging het weer beter. Toen kwam er wel weer rust in mijn hoofd. Die dag ging veder na de lunchpauze goed en kon ik gewoon op tijd naar huis als altijd.

Vrijdag:

Deze dag werkte ik met de collega waar ik maandag en dinsdag ook mee werkte. Er waren wel zenuwen, maar veel minder erg. Ik wist dat wij met z'n tweeën alles op tijd af zouden hebben. Die middag ging ook wel goed. De zenuwen werden iets meer toen ik de oven wilde schoonmaken, want we moeten chemisch spul gebruiken. Daar vind ik het nog lastig om mee te werken. Toen was het half vijf en mocht ik weekend vieren.

Waar ik deze werkweek vooral ben achter gekomen is dat als de structuur veranderd dat ik gespannen raak. Dat is nog een ding waar ik heel erg aan moet wennen.

Dank je wel voor het lezen!

Liefs,

Jaimy