Leven met elkaar

Hoi allemaal,

Wat een eer om de eerste gastschrijver te zijn op Jaimy haar blog! Ik zal mij even voorstellen: ik ben Carlo, 27 jaar en nu al ruim 3,5 jaar de vriend van Jaimy. Ik ben werkzaam in het Prinses Maxima Centrum en doe net als Jaimy aan softbal en ben een fervent slagwerker.

Ik heb Jaimy ontmoet via één van de populairste datingapps van tegenwoordig, Tinder. Na vele leuke gesprekken besloten we om elkaar te ontmoeten en dat resulteerde in vele dates, waaronder een lunch in Hilversum en een dagje Efteling. Sinds 30 april 2016 zijn we dan ook een gelukkig stel die al vele mooie momenten samen hebben mogen beleven zoals een reis naar Amerika met mijn ouders, een bezoek aan Disneyland Parijs met daaropvolgend een wedstrijd bezoeken van het WK vrouwenvoetbal in Reims.

Toen ik Jaimy leerde kennen heb ik ook haar angsten en dwangstoornissen gezien en ervaren. Van het controleren van de deuren of de sloten dicht zaten, het controleren van de portemonnee tot het vele malen handen wassen (wat soms 24x op een dag gebeurde). Aan het begin van de relatie was dit even wennen omdat dit voor mij nieuwe ervaringen waren, aangezien ik in mijn familiaire en vriendenkring niet iemand had met angst-/dwangstoornissen. Dit was echter absoluut geen reden om Jaimy zelf de strijd aan te laten gaan tegen haar dwanggevoelens, maar juist voor mij een doel om haar hierbij te helpen en te steunen. Ik help haar waar het kan in alle facetten, van het zelf dichtdraaien van de deur tot aan het wegbrengen/ophalen van Jaimy naar of van haar therapie. Met de intentie dat ze het los kan laten en het straks op eigen kracht kan doen. Door het vragen naar wat de reden is geweest van het controleren van de sleutels, probeerden we er samen achter te komen wat nou dat dwanggevoel opriep. Vaak was het zo dat ze bang was dat de huissleutel bijvoorbeeld niet meer aan de sleutelbos zat, maar dan ging ik het samen met haar controleren en zat deze sleutel gewoon nog aan de bos. Door haar te laten ervaren dat sommige dingen al goed zijn gedaan, bijvoorbeeld het dichtdraaien van de deur, merkte ze dat het goed was en liet het los. Eén van de voorbeelden van dat het met Jaimy haar therapie goed gaat, is dat zij haar portemonnee nu al ruim 1,5 jaar niet meer controleert of alles er in zit en dat zij de voordeur en ramen niet meer controleert of ze goed dichtzitten.

Wat ik ook nog even wil opmerken is dat Jaimy in situaties buiten haar eigen huis veel minder met haar dwang en angststoornissen bezig is. Zoals zij in haar vorige blog besprak is ze tijdens softbal totaal niet bezig of haar handen vies zijn, terwijl haar handen tijdens deze sport wel degelijk vies kunnen worden. Ze zegt dan ook vaak tegen mij dat ze hier best trots op is, dat ze tijdens haar sport geen enkele dwang of angst ervaart. Een ander voorbeeld is dat wanneer Jaimy op reis is ook niet aan haar dwang en angsten denkt. In Amerika had ze vrijwel nooit haar handen gewassen als dwang, dit resulteerde binnen een paar dagen ook al gelijk in gladde handen.

Hopelijk heb ik met mijn gastblog jullie een kijkje gegeven in mijn relatie met Jaimy en hoe ik haar angst-/dwangstoornissen ervaar.