Hoe zocht ik hulp?

In mijn jeugd liep ik al bij psychologen, maar niet voor mijn angststoornis. Mijn angststoornis begon pas op de middelbare school. Wanneer het is ontstaan weet ik niet precies. Ik weet wel dat het is ontstaan uit dat ik controle wil hebben over bepaalde dingen en als dat niet gebeurd dan nemen mijn angsten toe.

De eerste angst wat bij mij ontstond was deuren controleren of ze wel goed dicht zaten of op slot. Dat breide zich uit tot pasjes tellen, kijken of sleutels wel in de la lagen, niet durven auto rijden, maar de laatste angst die is ontstaan is handen wassen. Dat is op dit moment het ergste. Ik vermoed dat die is ontstaan doordat een klasgenoot op de middelbare school ook een angststoornis heeft met handen wassen en denk dat ik die heb overgenomen toen ik haar zo vaak zag handen wassen en dat mijn eigen gedachtes daarbij zijn gekomen. Van handen wassen heb ik het meeste last en die krijg ik het moeilijkste onder controle. Pasjes tellen en kijken of de sleutel in de la ligt heb ik nu onder controle. De deuren controleren gaat steeds beter. Alleen handen wassen en autorijden gaan wel beter, maar heb het nog niet onder controle zoals ik zou willen.

Maar op welk punt dacht ik dat ik nu hulp moet zoeken. Het was een weekend eind 2017 of begin 2018. Ik kwam de keuken in en volgens mij ging ik weer mijn sleutels controleren, maar dat weet ik niet zeker. Mijn moeder en haar vriend zagen dat en zeiden daarna of het niet verstandig is om hulp te gaan zoeken, want het lijkt steeds erger te worden. Eerst werd ik emotioneel, want ik dacht dat het niet zo erg was. Later ben ik erover na gaan denken en kwam ik erachter dat het toch erger was dan ik had verwacht. Toen wist ik dat ik hulp moest gaan zoeken en heb met een oude psycholoog contact gezocht. Daar kon ik terecht en heb daar een tijdje therapie gevolgd, maar we kwamen erachter dat mijn angsten te grondig zijn om ze daar te verhelpen. Ik heb toen een afspraak gemaakt bij de huisarts om te kijken wat de andere opties zijn om aan mijn angsten te werken. Daar kwamen ze met twee opties: één in Hilversum en één in Amsterdam. De keuze was voor mij snel gemaakt dat ik naar Hilversum wilde, want het sprak mij heel erg aan wat er op de site stond en kon daar sneller terecht dan in Amsterdam.

Vorig jaar september ben ik daar begonnen met twee therapieën, allebei één keer in de twee weken, dus eigenlijk om de week. Ik ben er nu een jaar mee bezig en krijg steeds meer handvaten. Stapje voor stapje gaat het steeds beter en kom ik meer over mezelf te weten. Hoop dat ik op een gegeven moment rust kan krijgen in mijn lichaam zodat de angsten verminderen of zelfs verdwijnen.

Mijn tip is als je ergens mee zit, praat er dan met iemand over zodat je naar een oplossing kan zoeken. Ik ben heel blij dat mijn moeder en haar vriend mij hebben aangesproken, want dan was ik misschien niet waar ik nu ben.

Bedankt voor het lezen!

Liefs,

Jaimy